‘Lütfen bana bir hayat bağışlayın’

Rize’de yaşayan Tüfekçi ailesinin hayatı, iki yıl önce ikiz çocuklarından Esila’ya (12) konulan teşhisle değişti. Kalp kası sadece yüzde 25 çalışan ve Rize Çaykur Spor’un altyapı antrenörlerinden Hakan Tüfekçi’nin kızı olan Esila, o günden beri hastanede tedavi görüyor. İki senedir hayatını Ankara -Rize arasında hastaneden eve, evden hastaneye şeklinde geçiren Esila, artık yaşıtları gibi okula gitmek, kardeşleriyle, arkadaşlarıyla oynamak ve gelecekte hayat kurtarmak için doktor olmak istiyor. Esila, 29 Eylül Dünya Kalp Günü’nde, “Lütfen bana bir hayat bağışlayın” diyerek organ bağışı çağrısını yineledi. İşte Esila’nın Milliyet’e yazdığı mektuptan satırlar:

‘Cihaz ötüyordu’

“Her şey iki yıl önce mide bulantısı, karın ağrısıyla başladı. Teşhis konulduğunda hiçbir şeyin farkında değildim. Ankara’ya geldiğimde yoğun bakıma aldılar. İlk defa annem ve babamdan ayrıydım. Rüçhan Akar hocam gelip ‘Sana kalp destek cihazı takacağız’ dedi. Sonra Tanıl hocam, ‘Boğazına küçük bir delik açmamız gerekiyor’ dedi. İnancımı kaybetmek üzereyken ailemin, doktorların ve herkesin desteğiyle yeniden hayata tutunmaya başladım. 11 ay sonra servise çıktım. Rize’ye evimize gittik. Ailece akşam yemeğine hazırlanırken cihazım ötmeye başladı, hiç susmuyordu. Ambulans uçakla yeniden Ankara’ya geldim. Kalbimin sağ tarafında büyüme başladığı için cihaz yeterli gelmiyordu. Sürekli damardan ilaçla tedaviye başladık. Altı ay daha hastanede kaldık. Sonrasında Rize’ye döndük bir ay izinle. Ama yeniden Ankara’ya, hastaneye gitmemiz gerekiyor.”

‘Sesimi duyun’

“Şimdi sizlerin desteğine ihtiyacım var. Ben hem kendim hem de benim gibi çaresiz bekleyenlerin umudu olmak istiyorum. Lütfen benim sesimi duyun, duyurun. Organ bağışı konusunda herkes bilinçlensin istiyorum. Organ bağışının önemini, insanlar en sevdiğini o perdenin arkasına koymadan anlasın istiyorum. Cihazla daha ne kadar idare edebilirim, bilemiyorum. Bu yüzden kalp nakli olmam gerekiyor. Lütfen organlarınızı bağışlayın. Organlarınızı cennete götürmeyin, onlara burada ihtiyaç var.”

‘Kalbim yüzde 20 atıyor’

Esila Tüfekçi mektubunda şöyle diyor: “En çok denize girmeyi özledim. Denizi çok seviyorum ama iki senedir giremiyorum. Kim bilir daha ne kadar sürer. Okula gitmek ve kahramanım olan Prof. Dr. Rüçhan Akar gibi hayat kurtarmak için doktor olmak istiyorum. Kalbim yüzde 20 atıyor. Nefes alamıyorum. O anları yaşamayan bilmez. Keşke herkese nefes alamamanın ne demek olduğunu anlatabilsem.”