Yeniden....

Gece ve gündüzü eşitleyen ılık bir Eylül sabahı ile başlıyoruz yeni haftaya.

Mevsim yavaştan değişmeye başladı bile.

Uzayan akşam sohbetlerinde, uzak diyarlarda oturduğumuz kır bahçelerinde cırcır böceklerinin enfes senfonileri duyulmaz, gece ilerledikçe dost sohbetleriyle donatılan keyif masalarında ılık bir rüzgarın tenimize dokunuşuyla hafifçe ürperir olduk.

Eylül...

Yılın en özel, en hüzünlü ayıdır....                           

Bunaltıcı yaz sıcaklarına VEDA'dır. Yazlık komşularına "Sağ kalırsak seneye görüşürüz" dür. Biraz burukluktur, çokça temennidir.

Biraz ayrılıktır..

Masumca başlayan, sonunun gelmeyeceğini bildiğiniz yaz aşklarıdır.

Dökülen yaprakların arasında; yüzünüze çarpan tatlı esintisiyle yapılan yolculuktur… Huzurdur..

Okulların açılma heyecanıdır. Çocuğunuzu emanet ettiğiniz yeni dönemde, kapı önlerinde, teneffüs aralarında diğer velilerle yarenlik etmektir. Başlangıçtır...

Bir dost ile içilen kahvenin sıcaklığı, okunan kitabın tatlı sarhoşluğu, bir kuş cıvıltısı, bir kedi mırıltısıdır. Biraz hüzün çokça Aşk'tır.

Çalan telefonun diğer ucundaki “kahvaltı hazır bekliyorum” sözcüklerindeki taze demlenmiş koyu sohbetlerdir..

Sevdiklerimizle yeniden bir araya geldiğimiz uzun kış gecelerine geçişin adıdır Eylül...

Kavuşmaktır...

Dün mensubu olduğum 118-K Yönetim çevresinin 2020-2021 Hizmet Dönemi kalbine takdim töreninde bu duygular içindeydim. Zor geçen pandemi süresince ne çok karmaşayı yaşadığımızı ve ne çok güzellikten mahrum kaldığımızı düşünmeden edemedim.

Sosyal mesafe kuralları içerisinde, sarılmadan, dokunmadan , yaklaşmadan kıyısından köşesinden tutunmaya çalıştığımız bir sahte hayatı yaşıyoruz ..

Oysa hayat her sabah kalktığımız yerden yeniden yazılıyor ve biz o hayatın içinde anı yaşamaktan uzak koşuşturmalar içinde geçip gidiyoruz.. Bizi biz yapan duygularımızı unutarak, göz ardı ederek mutluluğu hep uzaklarda arıyor, nefes almayı yaşamak zannederek yola çıkıyor, yola çıktıklarımızı unutuyor, yolda bulduklarımızın peşine takılıyor Paulo Coelho'nün Simyaci romanındaki gibi onca yorgun yolculuktan sonra aradığımız değerlerin aslında yani başımızda olduğunu görüyoruz.

Eylül...

Dökülen her çınar yaprağında bize hayatımızdan bir dönemi daha  bitirdiğimizi fısıldıyor o kızıla boyadığı fırçasıyla..

Veda’nın hüznünü yaşatırken, kavuşmanın mutluluğunu sunuyor.

"Bak ben buradayım, gece ve gündüzü eşitledim, tekrar başlayın yeni bir sayfadan, her bitiş yeni bir başlangıçtır" diye fısıldıyor. Yaşam harikulade bir döngü içinde devam ediyor.

Çıkın dışarıya mutluluk diyarının altın yollarında içinizdeki masum çocuğun coşkusuyla yürüyün.

Yolda sizi bekleyen "İkinci Bahar" ve yaşamınıza aşkın büyüsü ile dokunacak bir Simyaci var.

Açın içinizdeki tüm güzel duyguların kapısını, atın kendinizi yazın son sıcaklığını taşıyan Eylül güneşine...

Yol sizi bekler..