Bizim çocuklarımız!

Gözümü kırpmadan monitöre bakıyorum.

Konuşmacı anne otistik çocuğunu büyütürken yaşadıklarını anlatıyor; yazılsa Oscar'lik ödül çıkaracak hayat hikayesiyle.

Her gün yanlarından geçtiğimiz, görmezden geldiğimiz, kimi zaman taşkın hareketleriyle sert bakışlar attığımız, annelerine "ilgisiz" damgası vurduğumuz, kimi zaman agresif, kimi zaman ürkek ve çekingen ama bizim çocuklarımız

Otizmli çocuklar...

İlk kez 2018 yılında başkanlığını yaptığım Lions Kulübü’nde Bursa'da pilot okul olarak açılan özel bir Otistik Çocuklar Okulunda tanıştım Otizm ile.

O güne kadar Down sendromlu çocuk ile Otistik çocuk arasındaki farkı bilmeyen ben; davetlisi olarak gittiğim bu özel okulda okul sahibi annenin anlatımıyla şaşırdım, üzüldüm, bilgilendim, kederlendim. Mutluluğu ve hüznü aynı dakikalarda yaşadım.

Bir kez daha şükrettim sahip olduğum herşey için yaradana.

Binlerce kez dua ettim Otistik çocuğu olan anneler adına evrene.

O gün öğrendim Otistik bir çocuğun annesi olmanın zorluğunu ve yükünü, yine aynı gün öğrendim adına ANNE denilen kadının gücünü.

Ne yazık ki çocuk sahibi olmak ortaklaşa bir eylemken bizim gibi toplumlarda ana rahmine düştüğü andan itibaren yalnızca anneye ait bir sorumluluk, çocuk bakmak yalnızca kadın işiydi.

Ve otistik bir çocuğa sahipseniz bu annenin suçuymuş gibi kayıp babalar, parçalanan aile hayatları demekti.

O gün öğrendim Otistik çocuğu olan babaların büyük çoğunluğunun bu sorumluluktan kaçmak için evlerini terk ettiklerini.

Ve yine o gün öğrendim sevginin gücü ile anne olmanın sabrı, kararlılığı, fedakarlıklığı, becerisiyle aşılamayacak hiç bir engel bulunmadığını. En büyük engelin yüreklerde ki sevgisizlik olduğunu.

2 Nisan günü tüm dünyada Otizm Farkındalık günü olarak ilan edilmiş.

118-K Otizm Komite Başkanı arkadaşım Lerzan Kahvecioğlu arayıp programa davet edince aklıma ilk gelen bu yaşadıklarım oldu.

Bu yıl başkanlığını yaptığı Otizm Komitesindeki gayreti bu açıdan çok önemli ve etkiliydi benim için.

İşte o toplantıdan kısa notlar..

*Otizm erken çocukluk döneminde başlayan nöro gelişimsel bozukluktur.

*Otizmde erken tanı çok önemlidir

*Eğer çocuğunuz göz teması kurmuyorsa

İsmini söylediğinizde dönüp bakmıyorsa

Dönen nesnelere karşı ilgi duyuyorsa

Takıntılı davranışlar gösteriyorsa

Konuşmasında gerilik yaşıyorsa

Bu belirtileri olan çocuğa sahip aileler vakit kaybetmeden çocuklarını psikiyatriye götürmeliler.

*Otizmin farkında olmak, yok saymamak tedavinin ilk basamakları. Erken tanı ve yoğun özel eğitim programları hızla yol alabilmek adına çok önemli bir dönüm noktası.

Programın burasında sözü Bursa Otizm Derneği Başkanı Emel Kamberoğlu'na veriyor Lerzan başkan.

Emel hanım oğlunun Otizmli olduğunu öğrendiği zaman dernek kurmaya ve kendi gibi zor bir annelikle yaşayan diğer kadınlara yol göstermek onların sesi olmak adına kuruyor bu derneği.

Şimdi 22 yaşında olan oğlu Fehmihan ile birlikte verdikleri mücadele sonunda Otistik Fehmihan Türkiye'de bir ilke imza atarak 50 ye yakın tarifi ile kendi yemek kitabını çıkarıyor.

Nasıl bir mutluluk ve onur anne oğul için..

Program bitiyor nemli gözlerle bir süre daha hiç kıpırdamadan monitöre bakmaya devam ediyorum.

Sevginin aşamayacağı engel olmadığını, sadece minik farkındalıklarla mucizeler gerçekleşebileceğine bir kez daha şahit oluyorum.

Gölcük Lions Kulübü’nun başkanı, katılımcılar ve sevgili Lerzan Kahvecioğlu sayesinde el ele verilince kolaylaşır zorluklar diye düşünüyorum.

Erken tanı ve özel eğitim programları ile nice Fehmihan'lari sevgiyle alkışlamak dileğiyle sağlıkta buluşalım.