Minicik bir sevgi gördüğümüzde, sıkıca o sevgiye tutunma ihtiyacı…

Ne denli sevgiye aç olduğumuzun göstergesi değil de ne?

Tüm olumlu olumsuz davranışlarımızın altında yatan çocukluğumuz.

Karnımızı doyurma derdine düşen ebeveynlerimizin ruhumuzu unutması kaosu.

Çocukken ailelerimizin yaşattığı travmalar bizi ilgi ve sevgiye hasret birer kız çocuğu yapıyor galiba.

Sevgisiz büyümek mi sevgi dolu yapıyor insanı, yoksa biz  bu duyguyu mu seviyoruz. (Bir uzmana sormak lazım)

Erkek çocuklarını bilmiyorum, fakat kız çocukların da oldukça sık gözlemlediğim bir durum.

Sevgisiz bir toplum oluşumuza bakarak, bu konuda bir piar yapılsa istatistiki veriler eminim yüksek çıkar.

Söylemesi ve yazması kolay olan kelime “sevgi”. Canı cehenneme diyesim geliyor bazen.

Zaman zaman allak bullak olmama , minik hatalar yapmama neden olan tek duygum. Sevdiğim çok sevdiğim için bazen mahçup eden bazen pişman eden yegane duygum.

Sevmek duygusunun coşkusuyla iyi niyetli masum beklentilerimiz. Kendi kendimize canımızı yakma sebebimiz. Geçmiş zamandan (çocukluk , ergenlik gibi) kalmış sevgisizliğimizin şu an ki zamana saçma salak yansıma hali belki.

Kişinin ilerlemesini  ve yaşamda ki bir çok konuda seçimini etkileyen sevgi, güven, değer eksikliği.

Belki de masum bir çocuk gibi ortalarda dolanıyor olmamızın açıklamasıdır bu.

Rol yapamamak, incinmek, kırılmak ve hatta küstüm oynamıyorum der gibi oyundan çıkmak.

Özellikle de muhtaçlığını görüp de burun kıvıranların sevgisine muhtaç kalmamaya çabalama anı en vahimidir.

O anlarda ki debelenmelerin tarifi bile yok. İster kendimizi salak gibi hissedelim, isterse de değersiz hissedelim, tek muhtaçlığımız sevgi olsun. Sevgisiz yaşamaktansa sevgiyle harmanlanıp kendini büyütmek paha biçilmez bir keyif aslında. Faturası ne olursa olsun, azıcık bir sevgi ışığını hissedebiliyorsak bile peşinden gitmeye o ışığa doğru koşmaya değer.

Çocukça mırıldanmak, sızlanmak, bir yetişkin gibi dinlenilmek, bir çocuk gibi şımartılmak, hesaplamadan kalbinin tarifini dinlemek. Hissettiklerinle yol bulmaya çalışmanın dayanılmaz heyecanı.

Yaşınız kaç olursa olsun yaşamınızı sevmek ve sevilmek üzerine kurduysanız acil şifalar diliyorum.

Farklı şekillerde de ifade etsek farklı şekillerde karşılık beklesek ve farklı şekillerde de bu ihtiyacı karşılamaya çalışsak da muhtaç olduğumuz yegane şeydir sevgi.

Bu yüzyıl için çok geçerliliği kalmasa da, piyasası iyice düştü.

Tüm canlıların ihtiyacı olan,yaşamın canlının özü şifacı kıymetli bir duygudur kendileri.

Sevgiyle kalın…