Ömür dediğimiz şey!

Ömür diyoruz, ömrüm diyoruz,

sonra bir bakıyoruz ömür dediğimiz şey su gibi akıp geçmiş…

Kısacık ömür deriz,

ama bazen de bitse de gitsek diye bakarız

ve büyütürüz ömrü gözümüzde.

Bir gün öleceğimizi, her şeyi geride bırakıp çekip

gideceğimizi de en iyisinden biliriz…

Ancak  yine de yüreğimizdekileri yaşamaya korkarız.

Hayatımızda erteleyemediğimiz iki şey vardır halbuki,

biri doğumumuz diğeri ise ölümümüz.

Bu iki şıkkın arasında geçen ömür denen süreçte,

Her bir eylem ertelenmişlikle dolup taşıyor…

“Maziye bir bakıver neler neler bıraktık”

şarkısını  mırıldanarak efkarlanır

kaldırırız kadehlerimizi bazen havaya ..

Oysa ki o ömrün, içine edende biziz,

ömrümüze ömür katanda..

Kıssadan hisse, yaşayacağımız ömrün kalitesi tamamen bize aittir vesselam.

Halbuki misafir olmanın keyfini sürmek yerine,

Ev sahibi telaşı içinde kendimizi paralayıp duruyoruz.

Ömrümüzde il öğrendiğimiz ve en iyi

yaptığımız tek şey de ERTELEMEK !

Ertelemeler bir şekilde hayatımıza girmeye

başladıktan sonra hayatın içindeki

yüklerimiz de artmaya başlıyor.

Yemek yemeyi ertelemek, su içmeyi

ertelemek, uyumayı ertelemek, derken

fiziki ertelemeler ile düşünsel ve ruhsal

ertelemeler ve ömür bitti gitti..

Tadına varamadan…

Suçlu kim?

Hayatı zorlaştırmanın temelinde yer alan

kelime ne diye sorarsanız

 “ERTELEME” derim hiç düşünmeden…

Ertelenmiş evlilik kararları,

Ertelenmiş çocuk istekleri,

Ertelenmiş aşklar, ertelenmiş yolculuklar,

Kariyer yapmak için ertelenen düşler,

Düşleri beklerken ertelediğimiz yaşanmışlıklar…;

Derken, erteleme heybemizin içinde

kocaman yaşanmamışlıklar ve

pişmanlıklar .

Arabanızın lastiği kullanılmaz hale geliyor örneğin,

Ancak siz bunu da erteleyerek büyük kazalara imkan

veriyorsunuz ve sonra da adına kader diyorsunuz.

O yüzden;

Bugün alabileceğiniz keyfi asla yarına

ertelemeyin..

Çünkü ömrümüz çok uzun değil…

Hatta çok kısa! Bir çay içimi kadar kısa...