Biz ne kadar ‘değişmeye’ karşı koyarsak koyalım, ilahi düzen her fırsatta değişim ve dönüşümün koşulsuz şartsız kendi elinde olduğunu hatırlatıyor bizlere.

Direnip değişimi kabullenmeyişin zararların ve kayıplarını yaşadıktan sonra da, daha fazla ayak diremenin mânasız olduğunu bir şekilde anla-rız(mayız).

Sonuç itibariyle; Yaradan’ın kurmuş olduğu mükemmel işleyişine boyun eğeriz.

Önemli olan, farkında olmak direnmemek bütün yaşanan ve olan hadiselerin dışında vuku bulduğunu anlamak.

Biz sadece payınıza düşeni almak, "bu düzeni bozacak ne yapmış olabilirim"i sorgulamak, üstümüze  düşen değişimi sağlamakla yükümlüyüz.

Saltanatını sürdüğümüz koltukların, cüzdanınızdaki paranın, makam ve mevkilerimizi, insanlığımızı,

Dünyanın, insanların, aldığımız nefesin tek sahibinin yaradan olduğunu;

İnsanları öldürmenin, çocukların istismar edilmesinin, hayvanlara tecavüz edilmesinin, zinanın normal olmadığını benimseyerek başlaya biliriz mesela...

Neden m?

Peygamber efendimiz(s.a.v) yeni yavrulamış bir kediyi görünce Mekke fethi ordusunun yönünü değiştirmiş!

Biz peygamber ümmeti olarak,

"Kur'an-ı Kerim-de kul hakkı, dünya sevgisi, çocuk hakları, kadına verilmesi gereken değer, anne hakkı adına indirilmiş ayeti kerimeler ve hadisleri bilmiyorum" deme hakkımız da olmadığına göre,

Vay halimize ki ne vay!

O halde ister istemez bu soru geliyor insanın aklına...

Olup biten tüm kötülükleri Yaradan yanımıza bırakır mı?

......

Belki yarına bırakır. Ama yanımıza asla!!!