Kriz, aşkı da mı vurdu?

Bir kaç gündür şu soru takıldı aklıma…

Ülkemizde yaşanmakta olan bunalımlı kriz döneminde, dostluk ve insani ilişkilerimizi unuttuk mu acaba?

Halbuki bunca hoyratlığımıza ve kıymet bilmezliğimize rağmen, bu ülke sonu gelmez bereketiyle, bitirilmez ‘insanlığıyla’ darda olduğu halde yardımını esirgemediği göçebesine, mazlumuna, sığınmacısına lokmasının yarısını verdiği halde, nice ekonomik krizler yaşamış ve atlatmıştır.

Düşünüyorum da,

son vuran kriz ne kadar paniğe sokmuş insanımızı ki,

alacak-verecek, çıkar ilişkileri, işsizlik,

dostlukların ve ilişkilerin üzerine adeta bir sünger çekmiş gibi geldi bana…

Peki ya Aşk?

Bu kriz döneminde ‘Aşk da krizden nasibini aldı’ diyebilir miyiz?

Günümüzde dostlukların, güleryüzlü selamlaşmaların bile ‘para’ ve ‘güç’ ile ölçülmeye başladığı apaçık bir gerçek değil mi?...

“Amaan, bu yangında aşk meşk düşünecek halimiz mi kaldı? Bir kız arkadaşımı akşam yemeğine davet edebilmek için cebimde en az “5-6 onluk bulunması lazım. O da neyimize yeter!?” sözleri duyuluyor sıkça etrafımızda…

Magazin haberlerini izlerken bile şunun farkına varırsınız…

Kadınlar da, paralı ve arabalı erkekler de,

karşısındaki  kişide aynı şartları aramaya başladılar çoktan…

Bu durumda istem dışı da olsa düşünüyor insan…

O halde…

‘Katkısız ve saf sevgi’ye ne oldu…?

Parayla pulla alınamayan manevi zenginlik elden avuçtan uçup gidiyor mu?

Bu doğrultuda olan düşüncelerinizi söze döktüğünüz anda…

“Aşk karın doyurmuyor, güzel ya da yakışıklı olmak neyi değiştirir, önemli olan paradır” cevabı gecikmeksizin geliveriyor, hem de beklemediğimiz kişilerden…

Ve duydukları karşısında irkiliyor insan…

Belli ki, Aşk’ın, “samanlığı seyran” yapan gücüne inanların sayısı azalmış, hatta yok olmaya yüz tutmuş… 

Oysa, öylemiydi bir zamanlar...

Çiftçi, tarlada ve güneşin altında çalıştığı halde,

Elindeki kazma kürekle, aşk şarkıları söyler,

Yüreğindeki sevginin verdiği enerjiyle tepeleri dümdüz ederdi…

Hani Nerede şimdi tüm bu duygular!?

Bir kriz bulutu, bu kutsal, manevi güzelliği bitirebildi mi gerçekten!?

İdrak ediyorum birden...

Hala bu güce inananlardan biri olarak,

Ne kadar da şanslıymışım meğer ben!

Ancak... Ben böyle düşünürken, 

Birilerine göre bu güce inanan birisi olarak çok gerilerde kalmış da olabilirim…

O yüzden de hemen belirteyim, 

Tuhaf gelse de 'bazılarına', Ben bu ‘geri kalmışlıktan’ memnunum fazlasıyla.

Sonuna değin de düşüncemi değiştirmemeye kararlıyım.

Varsın ekonomik bunalım gittiği yere kadar gitsin,

yaktığı kadar yaksın…

Lakin bir gün…

Dünyayı para değil, yine iyilik ve insanlık kurtaracaktır...

Samimiyet dolu kalpler ve sevgi sayesinde kötü bulutlar dağılıp gidecektir!

Bu da böyle biline!  

Ve bir dip not:

Bir zamanlar, gerçek anlamda ekonomik özgürlüğü yaşadığım dönemde,

Ne sevgiden ne de kişiliğimden hiç ödün vermemiştim.

Aynı şekilde Maddi ve manevi bunalım yaşadığım anlarda da yine ve yine hep insan ve insani değerlerin kölesi olmaya devam ettim.  

Demem o ki;

Her iki 'rejim'de de, paraya değil, insana saygı duydum…

Para! 

Yaşam içinde bir araç…

Yani, kazanılması şart…

Ancak,

İnsanoğlu, Dostlukları ve Aşk’ı parayla ölçmenin yanlışlığını da bilmesi,

hatta asla unutmaması gerekir...

Kriz, Aşkı da vurdu mu?

Siz ne dersiniz…?