NE KADAR EŞİTİZ?

Harabe evler de gördü. Sayılamayacak kadar çok katlı evler de.

İhtişamlı camiler de gördü. Göze görünmesi zor özensiz camilerde.

Önce akıl almaz heybetli dağların içinden geçti. Sonrasında ise şaşılır gibi düzlüklerden.

Sanırım bir tren yolu görmüştü. Hayatında hiç binmediği treni göremese de…

Uzun geçen bir otobüs yolculuğunda yazmıştım bu cümleleri.

Tüm gördüklerime, hissettiklerime tercüman gibiydi.

Dünyanın dengesinin nasıl da farklı olduğunun kanıtıydı…

Aralarında çok az saat farkı olan bu iki şehir arasında öylesine büyük uçurum vardı ki. Sanki biri gelişmiş son derece teknolojik bir ülkede yaşayan insanların şehri, diğeri ise fakirlikten ölüme terkedilmiş bir ülkenin şehri gibiydi.

Fakat sadece bir buçuk saatlik bir mesafe…

Peki bu farkın sebebi neydi diye düşündüm. Hangimiz düşünmezdi ki?

Demek ki yapılan bazı şeylerin çok da doğru olmadığı aşikar…

Ülkemizde refah derecesinde ilk ona girmiş bir şehri düşünün ona yakın başka bir şehrin döküntü halini, bunu görmek oldukça kırıcı. Kendi ülkemiz içerisinde eşit haklara, konuma, korunmaya, sosyal hayata vs. sahip olamıyorsak başka ülkelere karşı nasıl bir izlenim sağlamış olacağız ki?

Bu soruların, sorunların elbette cevaplarını biz bulamayacağız. Ama dile getirmediğimiz sürece de bir çözüme kavuşmayacak.

Umarım işe ilk olarak ülkemizdeki insanların sosyo-ekonomik farklılıklarını eşit dereceye getirerek başlamamız gerektiğini fark edebiliriz…