Ne olacak bu halimiz?

‘Ne olacak bu halimiz?’ Son dönemlerde herkesin dilinde olan bir soru olduğu aşikar.

Ülke nereye gidiyor diye düşünmeden edemiyorsunuz.

Yaşam kalitesi gerçekten yerlerde diyebiliriz.

Kiralar, faturalar bunları zaten konuşmak bir yana insanlar yemek için ekmek almakta zorlanacak duruma geldi.

Her gün fiyatlar değişiyor. Misliyle üzerine koyuyorlar.

Abartısız söylüyorum denk gelende mutlaka olmuştur.

Bir gün içinde bir ürüne neredeyse 2 katı fiyatıyla zam geldiğine şahit oldum. Bir yandan şöyle düşünmüyorum dersem yalan olur. Bazılarının yemek için ekmeği yokken bu kadar gezen insan nasıl oluyor?

Kafeler, Restoranlar, alışveriş merkezleri hınca hınç insan ile dolu. Eskiden fakir, orta halli ve zengin diye sıralardık.

Ama şuan bakınca fakir ve zengin diye ikiye ayırıyoruz.

Orta hal kalmamış!

Bir aileden iki kişi çalışmıyorsa yaşamak herhalde pek mümkün olmayacak. Hele birde çocuk var ise…

Bazen konusu açılınca bu durumun asıl sebebinin pandemi olduğu söyleniyor. Evet belki de doğrudur.

Fakat kendi fikrimi söylemek gerekirse biz millet olarak fazla kentleştik ve tembelleştik.

Eskiden olsa herkesin müstakil evi ve bahçesi vardı.

Evinin bahçesi olmasa bile ayrı bir yere gidip ekip ürünleri yetiştirip hasadını alırdı.

Fazlasını da satarlardı. Bu durumda pazar alışverişi yapmasına da ayrıca gerek kalmazdı. Bu durum da evin ekonomisi için bir ek gelir sayılırdı. Hala yapanlar var onlara bir sözüm yok.

Ayrıca yapma şansı olanlara da sözüm yok. İmkânı ve gücü olup tembelliğe alışmış bir nesil olan gruba sözüm var.

Aynı zamanda ülke olarak dışa çok bağlı yaşamaya başladığımız gerçeği de göz ardı edilemez.

Tembelleştik derken demek istediğim aslında kendi ürünümüzü bu teknoloji olur gıda olur sağlık açısından ne gerekli ise onlar olur. Kendimiz üretmiş olsak dışa bağımlı olmasak bu halde olur muyduk? Kesinlikle olmazdık!

Bunu az önce bahçesinde kendi ürününü yetiştiren ve evin ekonomisine katkıda bulunan aile örneğine birebir benzetebiliriz. Kendi ekonomimizi kendimiz yükseltebilirken biz bunu tercih etmiyoruz.

Belki tercih edilmesini sağlayacak desteği verirseler bu durum değişebilir.

Bir mum diğer mumu tutuşturmakla ışığından bir şey kaybetmez demiş MEVLANA.

Birileri birilerini tutuştursun ki ışığımız büyüsün…