Her son yeni bir başlangıç

Geçmişi değiştiremeyiz.

İnsanların sahip olduğu belli davranış şekillerini değiştiremeyiz.

Kaçınılmazı değiştiremeyiz.

Müdahale edebileceğimiz tek şey var, oda tutumumuz…

Uzun zaman önce okuduğum bir kitaptan alıntılamıştım bu sözleri. Ve hala o günkü gibi zihnimde tekrar eder dururum. Çünkü bu sözler her birimizin yaptığı yanlışların bir özeti mahiyetinde gibi gelir. 

Sonuçta bizler ne geçmişten kurtulabiliyoruz ne de anı yaşayabiliyoruz.

Geçmişte kalıyoruz da ne oluyor?

Yapılan hatalar, yanlış tercihler, keşkeler veyahut pişmanlıklar, bunları şimdiki düşünceler ile değiştirebiliyor muyuz? HAYIR!

O zaman neden ders alıp hayata devam etmeyi anı yaşamayı tercih etmiyoruz?

İşte yaptığımız büyük yanlışlardan birini bu konuda yapıyoruz. Geçmiş, şimdiki an, gelecek bunların arasına sıkışıp kalıyoruz.

Yaptığımız yanlışların bir diğeri de karşımızdakileri değiştirmeye çalışmak.

Biri bizi değiştirmeye çalışsa kıyametleri kopartırken aynısını biz başkalarına yapıyoruz. İşte burada birbirine karşı asla ödün vermeyen insanlara dönüşüyoruz.

ÖDÜN VERMEK!?

Belki bundan birkaç sene önce bana sorulsa ödün veren biri misin diye, kesinlikle ödün vermem derdim.

Kendi düşüncelerim ne ise o deyip çok yanlış bir cümle kurabilirdim.

Fakat artık ödün vermenin kendi düşüncelerimiz ile bir başkasının düşünceleri arasında uzlaşmacı bir tavır, insanları bir araya getirmenin iyi niyetli bir yolu olarak görüyorum. 

Bu sebeple bazen ödün vermenin doğru bir davranış olduğu kanısındayım.

Demiştim ya geçmiş, şimdi, gelecek arasında kalıyoruz diye. Belki de en çok gelecekte takılı kalıyoruz.

Olan yine şimdiye, yaşadığımız âna oluyor.

Gelecek kaygıları, iş, yaşam koşulları derken kendimizi bir çıkmaza soktuğumuz anlar çoktur. (Doğrusunu söylemek gerekirse kaygılarımızın olması da çok normal ama konumuz biraz oradan uzak)

Planlar kurarken istemediğimiz durumlar çıktığında ne olacak? Veya her şey yolundayken kötü bir olay ile karşı karşıya kalırsak?

Burada ister kader deyin ister şans, planlarda olsa hayaller de olsa geleceği bilemeyiz neler getireceğini bilemeyiz.

Hayaller kurmalı planlar yapmalıyız.

Fakat bütünüyle kendimizi geleceğe hazırlamak yerine ânı yaşamayı geçmişte yaşanılanları geride bırakmayı bilmeliyiz.

Sevdiklerimize daha çok sarılmaya başlamalıyız.

Bir gün kaybedersek yeterince sarılamadım dememek için. Başta da dediğim gibi kaçınılmazı değiştiremeyiz.

Her sonu yeni bir başlangıç gibi yaşamayı öğrenmeliyiz.