Yeni yaşamların yeni düşünceleri!

Herkesin mutlaka yaşamına dokunan en az bir öğretmen olmuştur.

İyi veyahut kötü bir şekilde aklından çıkmayan bir anısı vardır. Ailemiz gibi olan öğretmenlerimizi belki ailemizden daha çok görürken zaten olmaması pek mümkün değil.

Öğretmen aslında bir çocuk için iyi bir dönüm noktası olabilirken kötü bir travma da olabiliyor. Hele ki yeni nesil çocukların düşünce yapıları yaşam tarzlarına bakınca öğretmen ile öğrenci arası ilişkiler bazen karmaşık bir hal alabiliyor.

Özellikle eğitimde görevini uzun yıllar icra etmiş öğretmenlerimizin bu gibi problemler yaşadığını düşünüyorum. 10-20 yıl önceki öğrenciler ile şimdiki öğrencileri karşılaştırmak istiyorlar fakat yanlış bir düşünce yapısı.

Herhangi bir örnek verirsek ilköğretime giden bir öğrencinin ağlamasının sebebini sormak yerine ‘ağlarsan ağla elbet susarsın’ demek ne kadar doğru? Bu davranışın da çözüm sağlayacağını söylemesi cabası. Bir uzman bunu doğrulamazken eski bilgilerine güvenerek 22 yıllık öğretmenlik yapmasını savunma göstermek ne kadar mantıklı olabilir?

Sanmayın öğretmenlerimizi kötülüyorum. Asla.

Aksine hayatta en çok değer verilmesi gereken meslek grubu içerisinde olduğuna inananlardanım.

Fakat ne yazık ki her meyvenin arasında bir tane de olsa çürük veya bozulmuş çıktığı gibi hayatın tümünde bu durumla karşılaşmamız mümkün.

Hiçbir öğretmenin, eğitimcinin yıllarca verdiği eğitim göz ardı edilemez fakat yılların özgüveni içerisinde kalıp yeni yaşamların yeniliklerini öğrenmeleri şart. Çoğu öğretmenimizin bizlere kullandığı şu söz gibi;

‘’Bilmemek ayıp değil öğrenmemek ayıp.’’

İşini hakkıyla aşkla yapan, hayatını öğretmeye ve öğrenmeye adayan kıymetli öğretmenlerimize Saygı ve Sevgilerimle…