Yeniden "Hayata Merhaba" dememek için..

Merhaba Doğa’ya, İnsan’a, Allah’ın yarattığı her varlığa!

Yaşımız kaç, tecrübelerimiz ne denli çok olursa olsun, bir çok kez bakmakla - görmek arasındaki farkı atlıyoruz...

Bendeniz, defalarca Merhaba dedim Hayata mesela…

Eminim bir çoğumuz, kötü bir şey yaşandığında “Şükür, yeniden doğdum. Bu benim ikinci hayatım...” deriz!

İkinci mi sahiden!?

Kaç ikinci, on ikinci, yirminci...

Peki, o halde, neden hatalarımızdan ders almıyoruz, Neden sürekli hata yapmaya devam ediyoruz?

Düşündüm de… En azından ben kendi hata yapma sebeplerimi buldum…

Örneğin;
 

İlişki (eş, dost arkadaş…) bitimlerine gereğinden daha fazla duygu yoğunluğu yüklediğimi fark ettim.

Yetmezmiş gibi, böyle durumlarda suçluluk duygusunu bile yaşadım!

Kendimi sorguladım ve daha da öteye gidip yargıladım….

Ve şu hayatta yaptığımız en büyük hatanın; hayatımıza aldığımız yanlış kişilerden kaynaklı olduğunu öğrendim.

O yüzden;

Hayatınıza alacağınız kişilere dikkat edin derim!

Çünkü; Hayatımıza giren her insan, mucizemiz de olabilir, kabusumuz da….

Elbette ki bunu bilemeyiz en basta.

Ne garip değil mi!?

Kumar, ya da piyango gibi..

Hayatımıza giren herkes ders ya da tecrübe oluyor.

Yeter ki kötü bir tecrübeden sonra yeniden etrafta cirit atan çakallara kanmamak önemli olan.

Çünkü onlar sürekli varlar ve ne yazık ki var olmaya da devam edecekler.

Bu sebeple; Sonradan “Şükürler olsun ikinciye, beşinciye, onuncuya doğdum” dememek için, bizlere sinsice

yaklaşan, kendini adeta melek gibi sunan ve aslında tam da hayatımızı cehenneme çevirecek İnsan

Müsvetteleri’ne dikkat!

Hiç mi kimseye güvenmeyeceğiz peki!?

Elbette ki güveneceğiz. Güvenmek zorundayız da. Çünkü toplum içerisinde yaşıyoruz.

Sosyal da olmalıyız evet.

Ama herkese kalbimizi, beynimizi açmamalıyız.

En önemlisi de; hata yapmamak için, iki yüzümüze gülene

hemen kalbimizi sunmamalıyız ve daha da önemlisi güvenmemeliyiz.

Dünya öyle bir hal aldı ki;

Uyuşturucu kullanımı, satışı, fuhuş yapan, yaptıran, tacizi, şantaj, şiddet ve neler neler….

Dahası, Sanki tüm bu kötülükler normal eylemler haline gelmiş, getirilmiş.

Hatta meslek haline gelmiş ve edindirilmiş...

Önümüzü görmekte zorlanıyoruz artık…

Kurtarılır mıyız? İnşallah…

Bunun için Ebeveynlere, topluma ve kolluk kuvvetlerine düşen görevler maalesef çok fazla...

Keşkeler, yapmasaydım, tanımasaydım, içmeseydim, güvenmeseydim…. bunlar sıralanır  ardı ardına....

Tüm bu vah vahların yaşanmaması, gencecik hayatların sönmemesi için çok önemli bir tavsiye…

Böyle olaylarda istisnasız herkes, çekinmeden, korkmadan yaşadıklarını hayatımızda en önemli kuruma, Ailesine

anlatabilmeli. Anlatmalı ki yaşanan veya yaşatılan olaylara dur denilebilsin.

Öğreneceğimiz çok şey var hayata dair, zamana ayak uydurma adına ama, mühim olan en az zararla, üzülmeden

kırılmadan, küsmeden hayata...

Tabi ki seveceğiz, sevileceğiz, güveneceğiz.

Bir kez gelinen hayatta her şeyi Deneyimleyeceğiz!

Ama kötüyü ve iyiyi ayırt ederek.

Beynimizi doğru kullanacağız ve kimsenin kurbanı olmaya müsaade etmeyeceğiz!

Dilerim hep güzellik, sevgi, güven ve saygı olsun hayatlarımızda!

Mutlu Haftasonları…