CORONA GÜNLÜKLERİ (9) Gün Dayanışma Günüdür!

Bir hayalet kent sanki. Her yanı ıssız. Okula giden çocuklar yok. Ekmek parası için sabahın alacakaranlığında koşuşturanlar yok. Kuşlar bile cıvıldamıyor artık. Sokaklarda in cin top oynuyor. Sessizlik yutmuş her yanı.

İnsanlar evlerde. Ne yapacaklarını  bilemiyorlar.

Yaşlılar, çocuklarına, torunlarına sarılamıyor. İşten çıkarılanlar, ücretsiz izne çıkarılanlar aş derdinde. Çocuklarının yüzüne bakamaz durumdalar. Sokağa çıkmak, işe gitmek zorunda olan sağlıkçılar, temizlikçiler, kamu çalışanları  korku içinde.

Büyük özveriyle görevlerini yaparken hastalığa yakalanmanın, çocuklarına  bulaştırmanın kuşkusunu yaşıyorlar. ‘’Görev kutsaldır’’ diyerek sorumluluklarını yerine getirmenin çabası içindeler.

Bir  güzel söz, bir olumlu yaklaşım, bir yararlı açıklama bekliyorlar. Yetkililerden ses yok. ‘’Evde kal, başının çaresine bak! ‘’öğüdünden başka çözüm yok. Değerbilir insanlar alkışlıyor. O kadar. Böyle giderse toplum psikolojisi de bozulacak.

Bu olumsuzluklar, yetersizlikler salt bizde mi?  

Neredeyse tüm ülkeler aynı umarsızlık içinde. Dünyaya kafa tutan süper güçlerin liderleri ağlanacak durumdalar. Çözüm üreteceklerine yalvar yakar sesleniyorlar kendi insanlarına. ‘’Ne olur, çıkmayın dışarı !’’. Belki de sağlık ve eğitim yerine silaha yatırım yapmanın utancını taşıyorlar. Belki de ulusları birbirine düşman eden, birbirleriyle savaştıran, milyonlarca insanı yerinden yurdundan eden politikalarının yasını tutuyorlardır. Kimbilir, biraz olsun vicdanları da sızlıyor mudur acap?

Bu denli olumsuzluklar yaşanıyorken olumlu gelişmeler de oluyor. Unuttuğumuz değerler anımsanıyor bir bir. Birlikte başarmak’tan söz ediliyor. Dayanışma deniyor. Umutlarımız yeşeriyor. Bu salgın bize toplumsal değerlerimizi, insanca  erdemlerimizi anımsatıyor.

Ulusal bir kurtuluş savaşı içindeyiz. Bireysel ve politik çıkarları bir yana bırakıp Sadi (Şirazi) bilgeliğinde, Montaigne derinliğinde Voltaire savaşçılığında yaklaşmalıyız bu soruna.

Kendimize özgü söylersek; Yunus Emre bilgeliğinde , Tevfik Fikret derinliğinde ve Namık Kemal- Nazım Hikmet savaşçılığında ele alalım bu salgını.

Bir işi birlikte başarmaktır dayanışma. Ortak duygu ve düşünce birliği yaratmaktır. Birbirini koruyup kollamaktır. Bir topluluğun, bir ulusun tüm   bireylerinin  el ele vermesi, işbirliği yapmasıdır. Bir köprüdeyiz  çünkü. Ölümle yaşam arasındayız. Köprüyü geçersek şanslıyız. Geçemezsek bilin ki sonu ölüm. Dayanışma, yardımlaşma, birlikte başarmanın ateşini birlikte yakalım. El birliği ile üfleyelim ateşi. Birlikte çoğaltalım alevleri.

Hep birlikte anımsayalım Kurtuluş Savaşı’mızı. Dünyanın en haklı, en anlamlı savaşını. Anımsayalım dünyanın en büyük ve en güzel İMECE’sini.

Kurtuluş savaşı birlik, beraberlik ve dayanışma  sonucunda kazanılan bir savaştır. Birlik ve beraberlik içinde yapılan her iş aslında imecedir. Kadınların cepheye mermi taşıması, sakatların yiyecek taşıması, çocukların cephede askere su dağıtması… Herkes karınca kararınca bir işin ucundan tutmuştu. Bu birliktelik ve birliktelik sonucunda kazanılan savaş en önemli imece hareketinin örneğidir.

İnsan doğası gereği toplumsal bir varlıktır.

Yalnız yaşaması SÖZ KONUSU değildir. Birlikte yaşamanın gereği olan dayanışma ile insanlar yardımlaşmayı  birlikte iş yapmayı öğrenirler. Dayanışma sayesinde insanlar daha çabuk ve daha çok iş yapabilir. Atalarımız bu konuda "Bir elin nesi var  iki elin sesi var" diyerek  birlik  beraberlik ve dayanışmanın önemini vurgulamışlardır.

Ne güzel sözcüklerdir, ne güzel kavramlardır dayanışma, yardımlaşma.

Ne anlamlı bir sözcük, ne yüce bir kavramdır İMECE.

Gelin  birlikte başarmanın ateşini birlikte yakalım.El birliği ile üfleyelim ateşi.

Birlikte çoğaltalım alevleri. Yayılsın dalga dalga insanca erdemler Anadolu’nun  her yerine. 

Birlikte yeşertelim umutlarımızı. Birlikte yelken açalım maviliklere. Sağlıklı, huzurlu,

GÜN DAYANIŞMA GÜNÜDÜR.