Mutluluk Pishe'de yenir

Çocukluğumda en çok kandil günlerini severdim.

Çalışan bir annenin çocuğu olarak yaz tatillerinde Pınarbaşı'nda oturan teyzeme sabah bırakıp akşam alırdı annemler.

Henüz geleneksel mahalle yapısının bozulmadığı bu semtte çocuklar tüm gün sokakta oynar, kadınlar gün içinde kısa bahçe ziyaretlerinde bir araya gelir, bazen kışlıklar hazırlanır, bazen kek- poğaça ikilisi eşliğinde sohbetler edilir, hamur yoğrulur, mahalle fırınına gönderilir, akşama sıcak pideler hazır edilirdi.

Kandiller ise başka bir şölendi.

Bir gün öncesinden teyzemle Tahtakale pazarına inilir, alış veriş yapılır ama illaki bana rengarenk ince kandil mumları alınır günlük rutini tamamlamanın rahatlığı ve huzuruyla eve dönülürdü.

Kandil demek o büyük bahçelerden birinde odun ateşinin yanması demekti, biz çocuklara ateşe yaklaşmamak konusunda binbir tembihle.

Tüm mahalle kadınlarının ortaklaşa getirdikleri yağların koca koca kazanlara dökülmesi, unların birleştirilip leğenlerle hamur yoğurulması demekti.

Biz o yıllarda yeni yeni apartman yaşamı ile tanışan İpekçilik'te, babannemin babama hediyesi olan şık bir apartman dairesinde oturduğumuzdan olsa gerek;  sokak kültürü, bozulmamış mahalle yapısının  için de olan bu yerdeki güzelliği ve beraberliği pek yaşayamasak da, teyzemde olduğum o yaz tatilleri, hele ki kandiller anılar sandığımın en güzel köşesinde durur hep.

Geçen gün sevgili arkadaşım Önder Uçar'ın işletme müdürlüğünü yaptığı, yirmi gün önce hizmete giren "Pishe"de davet ettiği sabah kahvaltısında sıcak sıcak servis edilen lokmayı ağzıma attığımda çocukluğumun kandilleri geçit yaptı hafızamda.

O bildik sıcacık lezzet, o tanıdık koku aldı götürdü uzak anılara.

İlk gençlik yıllarım... Annem maliyeci arkadaşları ile cumartesi günleri toplanıyorlar, çalışan kadınlar günü onlarınki. 

Bu kez gün sırası çok sevdiğim Şükran Abla'mda.

(Ki ... Bende ki yeri öz kardeştir) Mutfaktan yine o bildiğim çocukluk anılarımı yüklediğim hamuru kokusu geliyor.

Şükran Abla'm "Pişi" yapıyorum diyor.

O da ne ki? Oysa lokma kokusu var burnumda.

Servisler yapılıyor "Pişi"ler geliyor.

Ama bu bizim geleneksel kandil lokmamız, yalnızca biraz daha büyük.

O yıllarda öğreniyorum ki, mutfağımız biraz daha doğuya kaydığında adı "Pişi" oluyor bu güzel hamur işinin.

Ama lezzet değişmeden karşımıza çıkıyor.

Biz Bursa'lılar için adı "Lokma" olan bu güzelim hamur işi kandillerimizde dağıtılırken, ölmüşlerimizin ardından döktürülürken hep aynı isimlendirilir.

Biraz güneye doğru yöneldiğimizde gerçekten bir yudumluk şerbetli lezzetiyle yine "Lokma" adıyla çıkar karşımıza.

Velhasıl bizim mutfak kültürümüzde, sabah kahvaltısında, akşam çayında vazgeçilmezimizdir.

Pişiden bir ısırık daha alıyorum, üstü çıtır çıtır içi yumuşacık bu lezzeti yerken sabah kahvaltısına bu geleneksel tadı ekleyen mekana, Önder' e sıcacık bir tebessüm ile bakıyorum.

Neler yok ki "Pishe"nin kahvaltısında.

Klasik kahvaltıdan çok füzyon bir kahvaltı onlarınki.

Ben en çok avakado ve labne peynir ile hazırlanan bol kekik ve kuru domates ile servis edilen ekmeğe ya da pişiye sürüldüğü anda damak çatlatan bu lezzete takılı kaldım.

Gerçekten değişik lezzetler, çizgi üstü bir kahvaltı etmek isteyenler için de süper bir mekan olmuş.

Açık ve kapalı kahvaltı alanları, üst katta ki Atatürk bölümü, manzarası, lezzetleriyle Pishe Bursa'da çok konuşulacak bir mekan olacak şimdiden belli.

Benim gibi nitelikli mutfaklar, gastronomi, sıradışı ve geleneksel kahvaltıyı aynı anda deneyimlemek isterseniz hafta sonu için şimdiden yerinizi ayırtın.

Eşsiz bir lezzet tadımı yapın. Çocukluğunuzun masal bahçelerine dalın.

Yolun açık, bereketin kabaran hamur gibi çok olsun Pishe..

Sıcak sofralarda buluşmak dileğiyle..