Yenilenen BEN var, güzel günlere inancım!

Kolumu heyecanla uzatıyorum karşımdaki genç kadına. Heyecanım her zamanki gibi dorukta.

Kalbimin sesini kulaklarımda hissediyorum.

Nesrin hemen atılıyor, heyecanlı bir ses tonuyla bana sorular soruyor. Onu Zeynep destekliyor, onlara laf yetiştirmeye çalışırken "Oldu da bitti maşallah" türü yüzüme bakıyorlar, damar yolum açılıyor ve ben nefes alıyorum.

Bunu yedi haftadır her cuma yaşıyorum, tabi benimle birlikte Nesrin ve Zeynep' te...

Malumunuz bir yerlerinde pireler olan bir kadınım.

Oturamam, aynı yerde saatlerce kalamam, ayda bir iki şehir değiştirmezsem kurtlanırım, aksiyon severim.

Allah dağına göre kar verir derler, şükür ki arkadaşlarımda öyle. Seçim döneminde bile en fazla gezen siyasetçiydim. Yalan yok, hayatımın en keyifli, en deneyimi bol, en gurur verici zamanlarıydı. Seçimden çıktığımın ertesi günü evimi toplayıp Bursa'ya dönmüş, valizleri eve bıraktığım gibi sevgili Melek ve Ruşen arkadaşlarının resim sergisine gitmiş, "seçim çalışmaları bitsin iki gün hiç kalkmadan uyuyacağım "sözümü dakikada yemiş , ardından Önder, Ben, Nesrin, Tuğçe ve Beyza ile birlikte çıkarttığımız Gasro Bursa dergisinin lansman çalışmalarını gerçekleştirmiş, bu araya doğum günü kutlamalarımı eklemiş, iki üç konsere gitmiş, araya bir Kıbrıs türü atmış, çeşitli toplantı ve etkinliklerde boy göstermiş, sabah namazını müteakip sokaklara düşmüş, gece yarıları eve girmiştim ki.

Bir sabah randevum olmasına rağmen yataktan kalkmak istemeyen bedenimle mücadele etmeye başladığımı fark ettim. Oysa yine Nesrin ile birlikte bir görüşmede olacaktık. Gel gör ki vücudum yatağa zamklanmış gibi kalkmıyor. Yavaşça yatağın başındaki komidine uzanıp Nesrin'i arıyorum.  "Canım hiç yataktan çıkmak istemiyor, uyumak istiyorum" deyince "Bende" diye yanıtlıyor.

Kendimize iki saat daha izin veriyoruz. Vakit öğleye yaklaşıyor, zar zor kalkıyorum. Nesrin'le buluşuyoruz, önce bir kahve içip kendimize gelmeliyiz. Yarı uykulu gözlerle kahvemizi içiyoruz, hadi kendimi anlıyorum da Nesrin'de oldukça yorgun görünüyor.

Ertesi gün Nesrin sabahtan arıyor. "Hadi hemen hazırlan Medical Park'a gidip Ozon alacağız diyor. Ne olduğunu bile anlamadan hızlıca hazırlanırken buluyorum kendimi.

Sabah 10.00’da Medical Park'ta Ozon alacağımız odadayız. Konuşulanlara ilgili tek bir bilgim bile yok. Hemşire bayanın elindeki enjektörü görünce pek tırsak bir şekilde  "Önce  Nesrin başlasın" diyorum,  sağlık sektöründen geliyor, benim gibi değil. Pek cengaver bir şekilde oturuyor, kolunu açıyor, damar yolunu buluyorlar, serum içine Ozon veriyorlar, ardından da damarlarında dolaşan sıvının akışını izliyor.

Ben okulda aşı sırası gelmişte kaçmaya yer arayan öğrenci edasıyla on metrekarelik odada geziniyorum.

Yirmi dakika sonra Nesrin'in seansı bitiyor, kalkıyor. 

"Buyurun" diyor güzel hemşire. Oturuyorum. İçine yaramaz çocuk kaçmış kadın gibi huzursuzum. Dönüyorum "Ben iğneden korkuyorum" diyorum.

Oysa üç ameliyat geçirmiş kadınım, bir doğum. Yine de her damar yolu açıldığında; beyin kanaması geçirdiği için apartmanın girişinde düşüp kalan, koşullarının haber vermesiyle ilk bulduğum taksiye atlayıp acil hastaneye kaldırdığım zorlu 56 günlük hastane günlerinde yanından hiç ayrılmadığım babam geliyor aklıma.

56 günün sonunda kaybettiğimizde  sakinleşmem için yaptıkları iğneden sonra kendime geldiğimde buldum bu Nazan' ı. Beyaz çarşaf ve enjektör bir aradaysa geriliyor bedenim. Korkuyorum...

Tüm bunlar geçerken beynimde Nesrin beni oyalamak için durmaksızın anlatıyor. Valla bu kadın telef oldu yedi haftadır benim yüzümden. Enjektörün her damar girişinde Nesrin yeni bir konu bulup tamamen ona odaklanmamı sağlıyor. İyi demiyor "Ne vardı bunca koşturarak" diye.

İlk üç dört seansta iyi olacağım derken daha yorgun hissediyorum.

Bıraksalar hiç yataktan çıkmayacağım moodundayken beşinci seansta fark çok belirginleşiyor.

Sabahın köründe kalktığım iş gününde öğleye kadar çoğu işimi toparlanmış, öğleden sonra bir iki görüşmeyi bitirmiş, kuaföre gitmiş, valiz hazırlamış, akşam 19.20 de gelecek olan aracı bekliyorum. 22.00’de havaalanındayım. 

Önce yemek yiyorum. Ardından check-in işlemleri, freeshop turu. Uçak 01.15 te havalanıyor.

Sabah 04.20’de Kıbrıs'ta oteldeyim. Ve hiç uyumadan tüm gün boyunca koşuşturma içindeydim. Üstelik sabah 09.00’da Kıbrıs'ta ki görüşmeler için hazır olmak zorundayım.

O an fark ediyorum Ozonun vücut direncimi ne kadar arttırdığını. Normalde bu kadar uykusuzlukla yerlerde sürünmem gerekir ama o dört saatlik uyku sonrası zımba gibi başlıyorum Kıbrıs'ta ilk sabaha.

Üstelik bunca uykusuzluk, sigara kahve bileşeni cildimi mahvederken Ozon aldıktan sonra cildimde ince kırışıklıklar, mat cilt tonu, ödem gidiyor. Ozon tedavisi ülkemizde son yıllarda hastanelerde uygulanan, özellikle Pandemi döneminde vücut direncini arttırması nedeniyle tercih edilen bir uygulama.

Yazımın burasında Dr. Ahmet Tuncel' e bırakıyorum sözü

"Ozon zenginleştirilmiş oksijen demektir aslında. Oksijen O2 iken Ozon O3 olarak geçer. Bu O3 vücudumuza girdikten sonra parçalanır ve radikaller ortaya çıkar bu radikallerde kandaki oksijen seviyesini arttırır. Bu uyarmada vücudumuzda neleri eder dersek, bir kere gün içinde cildimiz, iç organlarımız, kaslarımız kötü hava, stres, yanlış yada eksik beslenme, sigara nedeniyle kan kaliteli bir şekilde dolaşmaz. Bu aldığımız Ozon ile damarlara giden oksijen tüm organlarımızın kapasitesini artırır, cildimizde olan izleri, kırışıklıkları onarır. Karaciğeri temizler" diye anlatıyor.

Yani sistemi güçlendiriyor.

Yirmi dakika sonunda yenilenmiş olarak çıkıyorum seanstan.

Yataktan nasıl mı kalkıyorum? Artık kazıyarak çıkarmıyorum bedenimi. Aynada gördüğüm kadını seviyorum. Yorgunluktan eser yok cildimde. Daha iyi ve fresh bir görünüm var. Vücut dengem oturdu. Halâ kolumu uzatırken gerginim ve korkak uzatıyorum, halâ Nesrin kısa öyküler anlatıyor ben onu dinliyorum,  yaşanılan acıların travmasını silecek bir oksijen tedavisi keşfedilmedi daha. Ama uzattığım kolumda yenilenen BEN var, güzel günlere inancım.

Hayat yorduysa sizi yolunuzu bir Ozon terapi merkezine düşürün, Dr. Ahmet Tuncel' i rahatsız edin. Siz mutlu oldukça, o mutlu olanlardan. Teşekkürler hocam.