Hayata Dair!

‘Saçlarına aklar mı düştü, yoksa genetik mi ağard’ denir her zaman.

Günler aylar geçtikçe bedenimin iyice çürüdüğünü hissediyorum zaman zaman.

İnsanoğlu biz ne de çok telaşemiz varmış meğer.

Her şey dört dörtlük değil ki bu hayatta!

Tam bir şeyleri yerine oturtuyorsun bir yerden bir kulp çıkıyor sanki.

Hayat ısrarla senin yapmak istediklerini değil de kendi gezegeninde savuruyor insanı.

Hayal olmadan yaşanır mı oysa?

Öyle çok büyük hayalim yok benim… Tek isteğim mutluluğum ve huzurum.

Bazen şartlar içinde insanoğlu belki de hiç istemediği boğulduğu ve hak etmediğini düşündüğü bir anda buluyor kendini.

Neden her şey yolunda gitmiyor diye konuşup dururuz hayatınız karmaşa içinde gider ama su akar en sonunda yolunu bulur.

Hatalar insanlar içindir... Bazen onlardan ders almak sonrasında ders vermek gerekir.

Elbette hepimizin hayat içinde planları var bazen gerçekleşen bazen de ertelenen.

Kimini yaptım ama daha içimde yapacağım çok şey var ve ben bunları yapmadan ölmek istemiyorum.

Bakalım ne kadarı nasip olacak şu yorgun kalbime.

Sürekli plan yapan bir insanım. Sürekli hayal kurup hepsini tek tek planlıyorum. Kurmadığım hayalin hayalini kurmayı da planlıyorum.

Hayallerim ve planlarım arasında neler var neler!

Oysa; Siz ne kadar plan yaparsanız yapın, hayatın sizin için ne planladığını bilemediğimiz için, bazen bazı planlarınız ve hayalleriniz çok feci şekilde elinizde patlıyor.

Birde aşırı düzen düşkünü biriyseniz bunalıma girmeniz yüksek.

Çünkü nedendir bilinmez, kafamı bir şeyi bir kere koydum mu, ne olursa olsun, olsun isterim. İsterdim yani. Eskiden.

Yaptığım planlar olmadığı zaman ölüp ölüp biterdim.  

Hayata küsüverirdim. Kırılırdım. “Bir daha mı asla!” deyip yoluma bakardım tövbeler eder, bir daha aynı şeyi yapmaya yeltenmezdim ama yine de uslanmazdım.

Pes etmiyorum ama  “Canım, zaten çok da istemiyordum, iyi oldu”.

Sonra ne oldu  bir şey mi oldu. Ne oldu bilmiyorum ki ama olanlar oldu.

Kırılmalar, üzüntüler alınganlık hepsi geçip gidiyor sonra sadece kendinle kalıyorsun.

Umutların hüzünlerin içinden akıp gidiyor ve doğru yolu bulmak için yılan gibi kıvrıla kıvrıla yerini alıyor.

Hayat bana hep bir şey öğretti.

Gönlüm neye çok kırılırsa kırılsın, bende hayal kırıklığı yaratan şey ne kadar kötü olursa olsun, hiçbirine küsmedim.

Örnek vereyim, mesela aşık olursunuz, büyük bir  hüsranla acıyla  biter ve “Bir daha asla aşık olmayacağım, asla birini onun gibi  sevmeyeceğim!” dersiniz ve tabi ki de mutlaka yeniden aşık olursunuz ve bu yenisi eskisinden de daha iyi olur mutluluk sizi kavurup geçer işte tam da onun gibi....