Yalnız Kral

Bir varmış, bir yokmuş. Yıllar yıllar önce, büyük bir krallık ve bu krallığın her istediğini yapabilen güçlü bir kralı varmış.

Kral istediğini zindanlara tıkar, istediğini veziri yapar, kadılara emirler yağdırır, kocaman saraylarda yaşar, zevki sefasını sürer, servetine servet katarak saltanatını sürermiş.

Sabahtan akşama kadar kralın tellalları tüm şehirlerde dolaşır ve kralın ne kadar bilge, ne kadar akıllı, ne kadar kudretli olduğunu vatandaşa bağırır dururmuş. Vatandaşın bir kısmı bu tellallara inanır, kralın kendilerine Allah’ın bir lütfu olduğunu düşünür, bir kısmı ise kralın nasıl zevk sefa düşkünü olduğunu, nasıl sürekli sadece kendisini düşündüğünü bilir ancak kralın askerlerinin, zindanlarının korkusundan sesini çıkaramazmış.

Bir gün tellallar seslenmeye başlamış.

Ey ahali, duyduk duymadık demeyin. Yüce kralımız mühendisliğin çok önemli olduğunu düşündüğü için, yüz bin mühendis yetiştirmeye karar verdi. Mühendis olmak isteyenler saraya gelip başvursun. Sonra ben duymadım, haberim yoktu demesin.

Bu haberin ülkenin her yerine yayılması uzun sürmemiş, mühendislerin ne kadar kıymetli, ne kadar önemli insanlar olduğunu bilen halk elinde avucunda ne varsa vermiş çocuklarına ve çocuklarını saraya doğru yola çıkarmış.

Kralın yanında çalışan mühendisler de mühendisliğin ne kadar mühim bir meslek olduğunun herkes tarafından anlaşılmasından mutlu olmuşlar ve bu şekilde mühendis yetiştirme seferberliği başlatılmasından çok memnun olmuşlar.

Bir kısım kral düşmanları, diğer ülkelerin, kralın ülkesine gizlice soktuğu ajanlar, krala isyan eden teröristlerin ajanları ise bu kadar mühendise ihtiyaç olmadığını, kralın yanlış yolda olduğunu, yüz bin mühendis yetiştirilmesinin israf olduğunu, köylerde kasabalarda çiftçilik yapacak gençlere ihtiyaç olduğunu söylemeye başlamışlar.

Bu söylentileri duyan kral çok sinirlenmiş ve bu ajanları, vatan hainlerini, millet düşmanlarını kadılarına şikayet etmiş. Kadılar hemen bir mahkeme kurarak bu vatan hainlerinin vatan haini olduğuna karar vermiş ve hepsini zindana doldurmuş.

Daha sonra kral, vatan hainlerinin susmasıyla beraber rahat rahat projesini uygulamaya geçirmiş. Krallığın her şehrine büyük büyük okullar kurdurtmuş, hepsi öğrencilerini almaya başlamış. 5 sene sürecek eğitim için hiçbir masraftan kaçınmamış, halk da evlatları mühendis olsun diye dişinden tırnağından arttırıp çocuklarına vermiş, okula göndermiş çocuklarını.

Aradan 5 yıl geçmiş, her geçen yıl da okulun kapasitesi arttırılmış, ilk alınan yüz bin öğrencinin üzerine daha sonra 250 bin öğrenci daha alınmış, çok maliyetli ancak değerli bir eğitim süreci devam etmiş ve sonunda kralın okulları ilk mezunlarını vermeye başlamış, fakat okullardan mezun olan mühendisler pek bir şey bilmiyorlarmış.

Kralın okulundan mezun olan öğrenciler mühendisliğin teorik bilgisini biliyorlarmış ama hiç uygulama yapmadıkları için bilgilerini hayata geçiremiyorlarmış.

Halk, kralın okulundan mezun olan genç mühendislerdense yıllardır çalışan ustaları tercih ediyormuş.

Öğrencilerin şikayetleri üzerine kral bir karar almış ve ustaların yalnız başına iş yapmasını yasaklamış. Artık her usta bir mühendis bulacakmış ve mühendisin yanında çalışacakmış. Bazı ustalar bunun üzerine kralın yanlış yaptığını, kendilerinin yıllardır bu işi yaptığını söylemeye başlamış.

Bu söylentileri duyan kral, kadılarına haber vermiş ve kadılar bu vatan haini ustaların vatan haini olduğuna karar verip hepsini zindana tıkmış.

Ama kralın genç mühendislerinin şikayetleri bitmemiş, genç mühendisler bu defa da çok fazla mühendis olduğu için iş bulamadıklarını, iş bulsalar bile çok az parayla çalışmak zorunda kaldıklarını söylüyorlarmış.

Bunun üzerine kral, sarayının mühendis ihtiyacı için bir yarışma sınavı düzenlemeye karar vermiş. Gençlere destek olmak için sarayına 10 mühendis almayı düşünmüş ama gençlere kaç kişi alacağını söylememiş, sınav zamanı olarak da 3 ay sonrasını göstermiş.

Bunun üzerine homurdanmalar sona ermiş, tüm gençler harıl harıl kitaplarını okumaya, derslerini çalışmaya başlamış. Aradan günler geçmiş, sınav günü gelmiş.

Kralın 10 kişi alacağı sınava iki yüz bin mühendis gelmiş.

Kral bir test yapıp testi geçenler arasından mühendisleri kendisinin seçeceğini söylemiş, bu kadar kişiye test yapmanın hazinesini zorlayacağını düşünmüş ve teste katılım ücreti olarak 1 altın alacağını söylemiş.

Daha sonra iki yüz bin gencin elli bini bir altın bulamadığı için hüzünle ayrılmış, kalan yüz elli bin gençten birer altın alan kralın keyfi yerine gelmiş ve bu keyifle sınavı yaptırmış.

Test cevaplarını kralın sarayında çalışanlar uzun süre kontrol etmiş ve sınavdan tam bir ay sonra kazananlar tellallar vasıtasıyla açıklanmış, en çok puan alan elli kişi arasından kral seçim yapmış. Sonunda on genç mühendisi kral sarayına almış.

İşsiz gençlerde gene homurdanmalar başlamış, bu arada ülkenin ekonomisi de mahvolmuş. Eskiden tarım yapan, üreten, çalışan gençler şimdi okul okuyormuş, mezun gençler de o kadar boşuna mı okuyup mühendis oldum diyerek tarlalarda çalışmıyormuş.

Kralın aklına çok parlak bir fikir gelmiş. Sınav yaptığı için hazinesinin ağzına kadar dolduğunu düşünmüş ve sarayına aldığı mühendislere verdiği paranın hazinesine eklediği paradan çok daha az olduğunu düşünerek her sene iki defa sınav yapmaya kadar vermiş.

Bu sınavlara katılım ücretini de bir altın olarak belirlemiş.

Bunu duyan gençler tekrar kitaplarına gömülmüş, ailelerine sınav parasını bulmaları için baskı yapmaya başlamış. Zavallı aileler çocuklarının sınav parasını kazanabilmek için gece gündüz çalışmaya başlamış, zavallı genç mühendisler sınavı geçebilmek için gece gündüz çalışmaya başlamış.

Sınav zamanı gelmiş kralın kasası ağzına kadar dolmuş, on mühendis alınmış saraya, giremeyenler tekrar gece gündüz çalışmaya başlamış, giremeyenlerin aileleri sonraki sınavın parası için tekrar gece gündüz çalışmaya başlamış.

Kral sarayına doldurduğu altınlarla yeni saraylar yapmış, yeni askerler almış, askerlerine yeni silahlar almış gücüne güç katmış.

Bu şekilde yıllar geçmiş ve sonunda kralın ülkesindeki herkes mühendis olmuş. Üretim bittiği için, tarım bittiği için, ekonomi bittiği için mühendisler sınava girecek parayı bulamaz olmuş, homurdanmalar artarak çoğalmış.

Kral yıllarca büyüttüğü servetiyle yeni zindanlar yaptırmış, askerlerine tüm homurdananları zindanlara doldurma emri vermiş.

Homurdananları zindanlara doldururken bazı askerler de homurdanmaya başlamış, kral bu askerleri de zindana hapsettirmiş, bazı kadılar da homurdanmaya başlamış, bu kadıları da zindana doldurtmuş.

Bu kadar kişinin zindana atılmasına gittikçe herkes tepki göstermeye başlamış, kral tepki gösteren herkesi zindana tıktırmış. O kadar çok kişiyi zindana tıktırmış ki, geride sadece kral, kralın veziri ve zindancı başı kalmış. Zindancı başı da bu kadar kişiyi zindanda tutmanın doğru olmadığını söylerken kral ve vezir onu da zindana tıkmış. Sonunda geride kalan vezir de kendisine yan bakıyor diye şüphelenen kral yaşlı vezirini de zindana atmış.

Sonunda kralın ülkesinde kraldan başka kimse kalmamış ama kral nerede yanlış yaptığını hâlâ anlamamış.