Babalar günü geldi....

2020 yılında, salgın günlerini yaşarken insanlık büyük bir sınavdan geçiyor.

Yüzlerce  yıldır olduğu gibi bu sınav da bitecek ve her zaman olduğu gibi, bu hastalığı da yeneceğiz.

Ama önemli olan az kayıpla ve doğru yoldan bu hastalıktan kurtulmak.

Doğru yol derken konuyu azıcık açayım…

Herkesin eşit olduğunu ve herkesin birbirine yardımcı olduğu ve fırsatçılıktan uzak davranışlar sergilediği, anlamında.

Tabii ne olursa olsun saygı önemli, bilgiye saygı, güçsüzlüğe saygı ve en önemlisi aileye ve aile büyüklerine saygı.

Sonunda aile büyüklerine getirdim konuyu.

Atalarımız yüzlerce yıldır babalarına hem saygı hem sevgi duymuşlar.

İlk kez 19 Haziran 1910 yılında Washington'un Spokane şehrinde kutlanmaya başlanmış.

Ama resmi olarak literatüre geçme tarihi ise 1942 yılı. Amerika Birleşik Devletleri Başkanı Calvin Coolidge kutlamaları desteklemiş; ama resmi olarak Babalar Günü ilan etmemiş.

1966 yılında ise o dönemin başkanı Lyndon Johnson, her yıl haziran ayının üçüncü pazarının Babalar Günü olarak kutlanacağını açıklayan bir bildiri yayımlamıştır.

1972 yılındaysa başkan Richard Nixon'ın imzasıyla Babalar Günü yasal olarak ABD'de resmi tatil ilan edilmiştir. Dini olarak ele alan Katolikler ise Babalar Günü olarak farklı bir tarihi kutlarlar. Kutlamayı dini açıdan ele alıp Hıristiyanlık peygamberi İsa'nın babası anısına, Mart ayının 19. gününü St.Joseph Günü adı olarak  babalarına armağan ettiler. 

Çoğu ülkelerde bu kutlamalar dini kurallarından ayrı kutlanır.

Size, evde babanız ve ailenizle seyredebileceğiniz bir iki film önermek istiyorum.

Önce Türk filmlerinden başlayayım; Çağın Irmak'ın  müthiş filmi "Babam ve Oğlum" seyretmeyen varsa muhakkak seyretsin hatta ikinciye de seyredebilirler.

Türk Sinemasının duayen sanatçısı Münir Özkul'un baba rolü ile herkesin içini ısıttığı ve gözyaşlarına boğan tatlı naif bir film. "Aile Şerefi" filminde Rıza babayı seyredin derim.

Geçenlerde keşfettiğim bir film. Will Smith'i hep aksiyon filmlerde görmeğe alışık olduğumuz için bu film içimi sızlattı, eminim beğenirsiniz. Bir baba'nın çocuğu için yaptığı hayat mücadelesini anlatıyor. Kah ağlatan, kah güldüren bir film "Umudunu Kaybetme".

Benim çok sevdiğim başka bir film tavsiye etmek istiyorum. Bu film her konuda insanlara güzel şeyler veren bir film. Ama bir babanın evladı için dünya'yı değiştirme çabası ya da şöyle diyeyim. Bir babanın evladına ne kadar kötü bir dünya da yaşarsak yaşayalım onu koruması ve güzel gözlerle bakmasını öğreten bir film. İtalya yönetmen oyuncu Roberto Benigni filmi "Hayat güzeldir". 

Biz de Babalar günü ailelerdeki gerçek babalar için kutlanır.

Yani ailesi için fedakarlık yapan, yemeyen, yediren her zaman destekleyen babalar için, biz de öyle siyasi anlamı yoktur. Öncelikle babam, Feridun Yalçınkaya'nın babalar gününü kutlarım.

Sonra da hangi dil, din ve uyruğa sahip olursa olsun, Aile için çalışan yorulan ve ailesine sevgi ile sahip çıkan tüm babaların babalar günü kutlu olsun.

İyi Seyirler.