Bir başka köy

"Bir kadın giderse evden" demişti köşe yazısında.

O güzelim kalem dün akşam saatlerinde öksüz kaldı.

Ardından ders niteliğinde nice güzel köşe yazısı bırakarak.

Sahi... Kadın ya da erkek biri giderken hayatınızdan neden geride insanı dibe çeken, nefesimizi kesen o dayanılmaz kalp

ağrısını bırakır.

"Bensiz yaşamak ne kadar zor" demek için midir, gidişler..

Ya da silkelenip kendimize gelmemiz için bir uyarı mıdır??

"Ben artık seni istemiyorum" demenin en pasif hali mıdır?

Vazgeçmenin en zarif şekli mıdır?

Neden gideriz, neden giderler??

Oysa birlikte bir yol almak için bir araya gelir insanlar.

Yoldaşlık nereye kadardır...

Yorulunca mi gideriz

Sıkılınca mı

Ya da gücümüz kalmayınca mi?

Giden mi haklıdır

Kalan mı ..

Gerçekten biri iter

Diğeri mi gider..

Giden kadın ya da erkek olsun fark etmez. Her ayrılık acıdır, zordur, hayatınızdan bir nefes gitmiştir. Alışkanlıklarınız, duygusal

birikimleriniz, yıllarınız, anılarınız, çevreniz, kısaca sizi siz yapan her şey gitmiştir.

Bir sabah uyandığınızda aynada gördüğünüz o yorgun yüz kendinize bile yabancıdır. Yüreğiniz sizinde aynı kişi olmadığınızı

fısıldar.

Asıl ilginci siz kendinizden gitmişsinizdir,  habersizce......

Önce kendinize yabancılaşmışsınızdır .

Hiç tanımadığınız bir siz vardır aynada.

Ben gidenlerden çok kalanları severim..

Mücadele edenleri. Ne olursa olsun buradayım, hep yanındayım diyenleri. Tuttuğu eli bırakmayanlar, hatalarımıza rağmen

savaşanları..

Gitmek kolaylık mıdır, bilemem.

Hayatımda biriktirdiğim her insan özeldir benim için. Hepsi ayrı bir değerdir. Yitirilmeyecek kadar kıymetlidir.

Her dostumla, arkadaşımla, Simyaci'mla,  gözbebeğim kızımla yerine koyulamayacak kadar güzel anlarım, anılarım vardır

benim. Onun için bitişleri, ayrılıkları sevmem ben.

Kimse kendine yabancılaşmamalı diye düşünürüm. Ardımdan öksüz kalmamalı anılar. Ruhumu bıraktığım odam, sevgiyle

yemek yaptığım mutfağım, keyifli sohbetlerimin şahidi yemek odam, birlikte film izlediğimiz ve sığmakta zorlandığımız ikili

kanepem, duygularım  yabancılaşır bana. Sevmem bu yeni beni..

Gitmek kolaylıktır, kalmalı ve savaşmalıdır insan, uğrunda değenler için.

Değmeyenler mi, konusunu bile etmeyin. İşte onları gerçekten hiç tanımamışçasına yabancı olun.

Gitmesine izin vermeyecekleriniz olsun hayatınızda.

Sözünü ettiğiniz doğrunuz ne olursa olsun anlaşılır olsun.

Doğruyu söyleyen 9 köyden kovulsa da uğruna savaşılacak 10. köyünüz olsun. Sizi yabancılaştırmayacak, kendinize olan

saygınıza yaraşacak 10. köy mutlaka olacaktır.

Onun için gitmenin kadını, erkeği yoktur; yalnızca içi boşalmış bir köy vardır sessiz çığlıklar atan..

Siz hep 10. köyden seslenin.

Ölümün tek soluklu olduğu bu dünyada. “Seni seviyorum " deyin.

Mekanın cennet olsun büyük usta

(Bekir Coşkun'a saygı ve rahmetle)