Erimek Gibi Birşey!

Mum gibi olmak deriz.

Bunu “yola gelmek” veya

“yola getirmek” anlamında kullanırız.

Oysa ki mum gibi olmak o yolda eriyip bitip

gitmektir

Tıpkı bedenlerimiz, ruhlarımız gibi...

Bir mum dükkanına girdiğinizde gözümüzü alamayız

her biri ayrı bir renkte, şekilde, kokuda olan mumlardan mesela.

Hepsi cezbeder ve evimizin olduğu gibi birçok

mekanının en güzel objesidir mumlar.

Kokusunu rengini en beğendiğimizi alır

sehpanın üstüne getirir koyarız örneğin.

Ve tek bir kibrit alevi mumun yanmasına yeter.

Biz de o yanan mum ışığında kimi zaman

romantizmi, kimi zaman sakiniği, kimi zaman huzuru

ve bazen de hüznü yaşarız...

Hatta; Mum ışığında kaybolmak ister insan

bazen…

Mum ışığı ile aydınlatmak ister hayatını ve mum

ışığı kıvamında, bir sigaranın dumanını

seyrederek tüketir alevin harını.

Bazen deli gibi ağlarsın mum ışığında…

sorgular yüreğini alev alev…

Ve yatma vakti geldiğinde usulca üfler söndürürüz

etrafımızda yanan mumları...

Ertesi akşam yine yakarız, sonra yine, bir sonra ki akşam yine…

Bitmek tükenmek bilmez yine'ler...

Ve hiç düşünmeyiz ve bizim için bu kadar anlam ifade eden

mumun aslında gözümüzün öünde eriyip bittiğini

görmeyiz…

Bir kibrit aleviyle yandığı ilk andan, bittiği

son ana kadar mumun alevi ve yaydığı ışık

hep aynıdır çünkü.

Titrektir mum ışığı... kuytu karanlıkları

aydınlatmaz, rahatsız etmez...

Tükettiğimizi, sona geldiğimizi

anlayamamamız o yüzden!

Bir anda söner ve kararır ortalık.

Mum ve ışığı bizi yansıtır o yüzden.

Son derece basit  gibi görünse de aslında çok özeldir.

İnsan olmanın çeşitliliği, renkliliği ve yok

oluşudur “mum gibi olmak”

Yavaş  yavaş, usul usul, eriyip gitmek…

Kiminin ömrü uzun.. kiminin kısa..

Mum gibi içine içine erirsin.

Demem odur ki;

'Mum gibi olmak' kolay iş değildir…