Bir müzik masalı!

Şimdi size bir öykü yazacağım.

Akdeniz'in sakın MasMAVi sularından başlayıp, Kıbrıs'ın 1974 yazının ateşten gömlek geçmiş, tüm zor, acı günlere şahitlik etmiş, babası Kıbrıs Direniş hareketinin önderi.                            

Lefkoşa sokaklarında başlayan, 1965 yılına kadar Lisesi bulunmayan Kıbrıs'tan okumak için Türkiye'ye Ortadoğu Teknik Üniversitesi öğrencisi olan abisinin yanına gelen, abisinin arkadaşı olan eşiyle o yıllarda başlayan beraberliğini bir ömre taşıyan Bursa'nın ilk Türk Kadın Piyano Öğretmeni olan bu zarif hanımefendi ile geçen yıl Ekim ayında siyasetten arkadaşlarımla yaptığım bir kahvaltı ortamında güzel yürekli kadın Sevgi'nin, babacan tavırları, hümanist kişiliğiyle anlattığı Dr. Hüseyin Parkan Sanlıkol Müzik Enstrümanları Müzesinden bahsedişiyle başladı hikayenin bende olan yanı.

O kahvaltı esnasında Nilüfer Belediyesi sınırları içinde bulunan bu müzeyi merak etmiş, hemen ziyaret etmek istediğimi belirtince bütün arkadaşlar kahvaltı bitiminde müzeyi ziyarete gitmiştik.

Dr. Hüseyin Parkan Sanlıkol'un tüm dünyadan, gittiği ülkelerden satın aldığı özgün müzik enstrümanlarının sergilendiği bu yeri gezerken bu kişileri tanımak istediğimi Sevgi'ye bildirmiş, isteğimi aileye ileten Sevgi kırılmamış, rahmetli olan Dr. Hüseyin Parkan Sanlıkol'u birlikte anmak istediklerini belirtip, konuk etmekten mutluluk duyacakları belirtmişlerdi.

O süreçte hızla başlayan seçim çalışmalarım nedeniyle uzun bir süre Bursa'dan ayrı kalınca, seçim bitip evli evine, köylü köyüne dönünce ilk fırsatta benim için müzede başlayan bu öykünün kahramanı ile görüşmek istedim.

Nisan ayının o içimizi ısıtan ama çok sıcak olmayan bir sabahında Sevgi ile buluşuyoruz.

Sohbet ede ede bu öykünün baş kahramanı olan Fethiye Sanlıkol'un tüm anıları ve müziği ile dolu evine gidiyoruz.

Bahçe kapısında evin hizmetlisi karşılıyor bizi. Güzel ve bakımlı bahçe bir zarafeti de barındırıyor içinde.

Bir süre yürüdükten sonra villanın kapısında o güne kadar tanıştığım en zarif hanımefendi kır düşmüş saçlarının altından pırıl pırıl gözleri, efsane gülümsemesi ile bizi içeriye buyur ediyor.

Bu sadeliğin en yüksek volümdr olduğu salona geçtiğimizde ise gün öğle güneşinin tüm sıcaklığını Fethiye Sanlıkol'un yüzüne dolduruyor.

Büyük salonun bir köşesinde gururla derslerini verdiği piyanosu duruyor.

Önce Bursa'nın ilk ve tek Müzik Enstrümanları Müzesi üzerine sohbet ediyoruz.

Özenle satın alıp müthiş bir koleksiyon sahibi olup sonra bunu bir müzeye dönüştürme fikrinden, eşinin sağlığına evlerinin havuz başında verdikleri büyük davetlerde ki konserlerinden, yaşamdan, sanattan, oğlundan...

Sakin huzurlu sesiyle anlatıyor.

1975 yılında eşi Dr. Hüseyin Parkan Sanlıkol'un tayini nedeniyle geldikleri Bursa'da TED koleji mezunu, İngiliz Kraliyet Müzik okulunda eğitim almış bu genç kadın Bursa'nın büyük bir açığı olan piyano öğretmeni olarak adeta hücuma uğruyor. Hatta ondan ders alabilmek için şehrin ileri gelenlerini, eşini araya sokuyorlar torpil yapması için.

Müziğe gönül vermiş eşi, aile baskısı ile Dr. olunca eşine tam destek oluyor.

1983 - 1984 yıllarında Uludağ Üniversitesi kurulma aşamasındayken görev yapıyor, sonrasında ayrılıp kendi özel derslerine devam ediyor.

Bir çok öğrenci yetiştiriyor bu zarif, naif Cumhuriyet Kadını.

Hatta bunlardan biri Amerika’da Türkiye'nin gururu olarak caz müzikte iki kez Grammy'e aday gösterilen kendi öğrencisi oğlu Mehmet Ali Sanlıkol' dan bahsederken her anne gibi heyecanlanıyor. 

Büyük bir coşkuyla anlatıyor... "Şimdi Mehmet Ali orada bir vakıf kurdu. Derneğin adı "Dünya"

O Dünya Vakfı ile bir çok konserler veriyorlar.  Amerika'da Türk müziğini tanıtıyorlar diyor. Amerika'nın Buza Global Gazete'sinin iz bırakanlar listesinde oğlu Mehmet Ali Sanlıkol'un "Ergenekon" adlı eserinin olduğunu belirtiyor.

Mayıs 2024

Kıbrıs,

Lefkoşa Sarayönü...

Sıcak bir Kıbrıs günü…

Konakladığım İskele Cesar Resort'tan Lefkoşa'ya geldim. Sık sık gelenler iyi bilir. Kıbrıs halâ bozulmayan yapısıyla, insanıyla 1970’lerin Türkiye'si gibidir.

Bu ağır akan yaşam zamanda yolculuk yaptığı duygusu yaratır insanda.

Yavaş hareketlerle, sindire sindire geçer zaman denilen olgu. Saftır, doğaldır burada yaşam, daha katkı maddeli gıda bilmezler.

Bozmamış, dolayısıyla bozulmamışlardır.

Sıcak saatler boyunca pek dışarıda değillerdir.

Gün geceye kavuşunca cırcır böceklerinin senfonisi yayılınca başlar hayat.

Yine öyle bir Kıbrıs Mayıs'ı.

Lefkoşa Sarayönü'nün simgesi Dikilitaş'ın hemen arkasındaki çay bahçesine oturuyoruz Selçuk ve Akın ile.

Tahta masa, hasır tabureler aşina olduğumuz tipten. Birer kahve söylüyoruz. "Umarım çok bekletmedik" diyen, huzur veren gülümsemesi ile Fethiye Sanlıkol karşımda.

Savaşın en yoğun, en zor, en sıcak zamanlarında burada olan bu zarif hanımefendi ile bu kez Kıbrıs'ta beraberiz.

Birlikte geldiği yeğeniyle beraber uzun bir sohbet eşliğinde kahvelerimizi yorumluyoruz. Zaman zaman o amansız savaş günlerine geri dönüyor. Hemen önümüzde olan Dikilitaş'i gösterip Türk Kuvvetleri buradan girdi Lefkoşa'ya diye anlatıyor. Yaşanılan zor, acı, buhranlı günler bir direniş öncüsü babanın kızı olarak onda derin yaralar bırakmış belli ki.

Bir süre sonra kalkıyoruz, 50 metre ileride şu an iş hanı olan yerde daha önce yaşadıklarını, yakınlarını kaybedişlerini anlatıyor hüzünle..

Akdeniz....

Sularında tanrıçalara ev sahipliği yapan deniz.

Eğer maviliklerin içine dalabilecek gönüllülüğünüz varsa; benim gibi hazineler bulabilirsiniz.

Bir müze ziyareti için geldiğim Nilüfer'deki Müzik Enstrümanları Müzesinde notaların izini takip ederken bulduğum, tanıştığım, bir tarih, bir zarafet, bir tını olarak aklımda kalan bu zarif hanımefendi gerçekten bir hazine.

Bursa’da başlayan serüvenin Kıbrıs ayağında, gözlerinden, sesinden okuduğum duygularıyla hayran kaldığım  muhteşem kadına bu yazı.

Yeni yaşınız kutlu olsun Fethiye Sanlıkol

Dünya sizinle güzel...

Kaynak: Bshaberler