Gece kuliste başlar

BSHABERLER /  NAZAN BOZAN (ÖZEL RÖPORTAJ)

Telefonuma gelen mesajda bayramda konser için Bursa'da olacağını ve DasDas'da sahne alacağını yazmış, "Bekliyorum" demişti.

Usulca doğruluyorum yerimden.

Geçen ay, daha önceki ay yine davetlerde bulunmuş, iş yoğunluğum nedeniyle gidememiştim.

Bu kez bayramın ikinci gecesini başka bir programa takılıp kalmamak için ayarlıyorum.

En son Bursa'da Cemil'de sahne aldığı bir gece gitmiştim.

Araya tekrar başlayan siyaset günlerim girince uzak kaldım.

Oysa onu ilk tanıdığımda henüz 2 yaşında bir bebekti…

Şimdi Türk popunun genç yeteneklerinden yorumcu, söz yazarı ve besteci Cenk Taşdemir ile konser sonrası kuliste buluştuk ve BSHABERLER okuyucuları için bol kahkaha dolu röportaj gerçekleştirdik.

Sanatçıların klasik söylemleridir. "Müziğe küçük yaşlarda..." diye başlayan havalı cümleleri vardır. Cenk Taşdemir müzikle ne zaman "buluştu"?

- Aslında öyle zannedildiği gibi ‘Küçücük yaşlarda Fransız ya da Alman mürebbiyelerle, Piyano hocalarıyla büyüdüm’ demek havalı olabilirdi, ama benim müzik yolculuğum hiç te öyle olmadı. 4 yaşlarımda rahmetli kuzenimin aldığı bir mini org ile kendi kendime seslerin sihirli olduğunu fark ettim. Sonra Keman dersleri vs derken (sanırım 10’lu yaşlarımdı), pekte küçük sayılmadığım yaşlarda, kendimi müziğin içinde buldum.

Sahnede rahat ve samimi tavırların, yılların verdiği deneyim ve profesyonellik genç kuşağın seni tercih etmesinin en önemli sebeplerinden. Gelecek hedeflerin nelerdir?

Sahne deli işi ve maalesef eskiden sahneye çıktığım ilk 10 dakika ‘Hadi beni sevin’ diye insanların gözlerinin içine bakıyordum. Herkesin seni sevmesini beklemek delilik değil mi? Şimdi saldım artık, ‘Mecbur seveceksiniz! Yoksa iki saat sıkıntıdan patlarsınız’ deyip gülüyorum. Gelecek hedeflerim yok artık. Neredeyse yarınıma bile hedef koymuyorum. Anın her dakikasından memnuniyetle ve şükürle geçiriyorum. Gelecekten razıyım, artık kalmadı öyle hedeflerim. Vardır benim için bir plan elbet.

Cenk Taşdemir çok pozitif bir kişilik. İnsan canlısı, samimi bir müzisyen. Peki onun da hiç kaçmak, uzaklaşmak, kendiyle baş başa kalmak istediği zamanlar oluyor mu?

Ben hiç öyle bir ünlü olmadım, ya da herkesin konuştuğu biri. O yüzdende bir sıkılma, bunalmam olmadı. Zaten sahneye çıkana kadar ve sahneden indikten sonra ben hep kendimleyim. İnstagramda gözüktüğü gibi bir Dolce Vita hayatı yaşamıyorum. E tabii yaşadığım uzun bir dönem oldu. “Devr-i Saadet” günlerim diyorum. Büyüdüm ve öğrendim ki; hepsi boşmuş. Şimdi kendimle daha sade kişiliğimle çok daha iyiyim.

Kısa süre önce Volkan Konak, konseri sırasında kalp krizi geçirdi ve vefat etti. Sahnede yaşamak zorunda kaldığın zor anların oldu mu? Tüm gözler üzerindeyken yaşamak nasıl bir duygu?

O kadar insan tanırım ancak böyle bir durumla hiç karşılaşmamıştım. Ölümlere üzülmüyorum artık… Ölüm de hayatın bir parçası ve ne güzel ki Volkan Konak bu dünyadan sağlam bir duruş ve ‘ölmüş bir adamın arkasından dil uzatan insanların sahip olamadığı’, güzel bir ahlakla göçtü gitti.

Her sahnede mutlaka bir çok şey yaşıyoruz elbet ama bir çoğundan annemlerin haberi yok! Umarım bu röportajı da okumazlar…

Örneğin; Bir gün Bursa’da sahnede üzerime içki şişesi fırlatmışlardı. İsabet etmedi ama korkutucuydu. Özetle, pek te dışarıdan gözüktüğü gibi toz pembe bir iş sayılmaz.

Seni bebekliğinden beri tanıyan biri olarak Berklee College of Music sınavlarını birincilikle kazandığını; caz vokal ve sahne sanatları üzerine eğitim aldığını biliyorum. Bu kadar donanımlı ve İskender Paydaş gibi bir duayenle çalışmış bir müzisyen olarak istediğin yerde olduğu söyleyebilir misin?

Bu tarz sorular bana hep soruldu. Hepsine verdiğim cevap aynıydı… Ama bir gömleği ters çevirirsiniz ya içi başka - dışı başka olur… İşte bende öyle ters - düz olup değiştim, ehlileştim, büyüdüm. İstediğim yer neresi… artık bilmiyorum, ama olmam gereken yerdeyim bundan eminim.

Her zaman “Gecenin başladığı yer kulis, bittiği yer yine kulis oluyor" demişsin. Unutamadığın bir kulis anın var mı?

Benim kulis hallerim her zaman küçük yaramaz bir çocuk gibi geçiyor. Bazen gerçekten beş ya da altı kombin bir o kadar ayakkabı ile darmaduman olabiliyor. Yakın dostlarımla güle eğlene hazırlanıp sahneye yürümek çok keyifli.

Şöyle bir anım var; Ortaköy’de bir konserim vardı. Afişte kendi adımın yazdığı ilk büyük konser ve hiç öyle şarkım yok, tanınan biri dahi değilim. Neyse ki konser çok güzel geçti, bir sürü isim vardı falan, sahneden indim, kulisin kapısını açtım ve yıllarca “Bir gün kulisine girip te bir yakından görür müyüm?” dediğim bir kadını karşımda benim kulisimde oturduğunu gördüm… Şarkıcı dediğime bakmayın, tek kelimeye sığdıramayız…

Çok erken yaşlarda başladığın için sonsuz bir deneyime sahipsin. Sahnede bunu seyirciye yansıtıyorsun. Müzisyen olmak isteyen gençlere önerilerin var mı?

Deneyim çok önemli ama her yeni sahne de başka bir deneyim. Müzisyen olmanın zor ya da kolay olduğundan bahsedemem ya da gerçekten istediğimiz şey müzik mi yoksa o spot ışıklarının altında olmak mı? Bilmiyorum.

Sadece şuna eminim; bu hayatta yürürken attığımız bir adımın daha bedeli var. O attıkları adımın bedelini ödemeye hazırlarsa, hiç düşünmeden adım atsınlar.

Seni daha sık Bursa'da görmek istiyoruz.